Dum spiro, spero

"W życiu wydarty, jak Joker z karty"

Zdjęcia nawet po takim czasie sprawiają że czuję się nie swojo.

Nie czuję smutku, żalu, radości. Dziwny dzień bo nie czuję niczego.

Pozałatwiałem w końcu dziś najważniejsze sprawy. Trzeba powoli ogarniać życie.

Dałem dupy z treningami w tym tygodniu, ale to nic bo się nadrobi.

Jest względnie okej ze wszystkim :)

Trochę mi się utyło, ledwo kaloryfer widać ^^ ale na wiosnę zrzucę balast i na lato będzie jak trzeba.

Ostatnio coraz mniej chęci mam na opuszczanie łóżka. Od dwóch dni tak wygodnie mi się śpi czy leży że najchętniej bym nie ruszał tyłka nigdzie.

Od nowego tygodnia biorę się za matematykę. Do matury kawałek czasu ale mam spore zaległości. A fajnie byłoby zdać.

Niedługo może też zacznę dorabiać, dając korki z anglika. Zobaczymy

Ja i ciemność - matka mojej wyobraźni,
bohaterzy ( "pha" ) przy niej, wydają się mali,
jej koledzy, niepewność, anhedonia i depresja,
swojej roli w tym kółku nadal nie znam,
Chorób mam kilka, w tym Werterowską,
sposób na przeżycie? iść krzyż niosąc,
nie unikać bólu, iść drogą prostą,
serio? naiwni tak często powtarzają głąbom.
Na barkach mam ciężar - niby "Atlas"
w głowie problemy moje, znajomych, świata!
i wciąż uśmiech na twarzy - maska,
szarak jestem jak świat co otacza
mnie, świat nie zniechęca, winni ludzie,
często mam dość, nie próbuję uciec
gęsto sypie bluzgi, i bywam chujem,
bo tylko będąc sobą się odizoluje.