diamond kebab

No nieźle. 

Jestem milionowo szczęśliwy i powrót wydaje się już tylko kwestią chwili. To już zaraz, to już za moment. To wcale niedługo. A 3.04 nawet jeszcze wcześniej. 

Miewam jakieś idiotyczne wątpliwości, ale one zaraz przechodzą, bo przecież wystarczy tylko kilka słów. Byłoby łatwiej, gdybym nie była tak daleko, wtedy widziałabym to wszystko. 

Obserwuję sobie jak to jest mieć małe dziecko i mieszkać z nim i je wychowywać w ogóle... I tak dochodzę do wniosku, że w sumie to chyba nawet chciałabym mieć kiedyś jakieś. Za jakiś czas. 

Ciekawe czy moje dziecko będzie śliczne. I czy jednak wygrają moje teoretycznie dominujące geny. Hm hm. 

Dobra, stop, bo zapędzam się już myślami w jakieś dziwne rejony. 

Przeprowadzam się o cztery metry na wschód. Wreszcie ten wymarzony własny pokój. Nadal nie będę co prawda mieć łóżka, ale chujtojebać. Na co mi łóżko. 

No i. No i pięknie jest, no.