Siedze i czekam na Twoj powrót jak na zbawienie.
Nie chodzi o to , że nie lubie być sama.
Fajnie jest mieć czas przeczytać , ulubiona książkę .

Pooglądać ulubione filmy.
Przejsc samotnie na spacer.
To miłe bo wiem że spotkanie na drugi dzień ,po tych paru godzinach rozłąki , bardzo mnie cieszy.
Jest inaczej.
Lepiej.

Czesto pytasz czemu jestem smutna .
Zazwyczaj nie odpowiadam , bo nie wiem od czego zacząc.


Może boje sie tego , że zaczniesz kłamać , znowu...
Może , boje sie tego że , po zakonczeniu roku szkolnego , wrócimy do niewygodnego tematu.
Może boje sie tego , że nie zrezygnujesz z pracy w sierpniu tak jak obiecałes...
Moze nie chodzi o Ciebie tylko o to że chciałabym wstać o 5 rano pojechać gdziekolwiek byle żeby było pięknie i wpieprzając skrzydełka z KFC , myśleć co dalej...
Może w ostatnim czasie powiedziałes tak dużo razy , że kochasz tylko troche , ze czasem mysle że może ta praca to tylko cwany pomysł na unikanie mnie.
Może brakuje mi pewności siebie w związku bo juz dawno nie powiedziales "kocham Cie" patrząc mi w oczy , bo juz dawno nie mówiłes tych ckliwych czułych słowek ktore tak naprawde są daremne ale potrzebne mi jak tlen .
Pamiętam jak kiedys klekłeś i powiedziałeś ze jestem jedyna.
Tęsknie za tym.

A wiesz co jest najbardziej załamujące w tym wszystkim ?
ŻE nie MOŻE tylko NA PEWNO boje sie tego wszystkiego po trochu.

Następnym razem gdy zapytasz czemu jestem smutna a ja nie bede chciała odpowiedziec to przypomnij sb ta notke.

Smutna bo przestraszona.
Smutna bo zawiedziona.
Smutna bo nie pewna.