Just to waste my time with you. 

Tak, wtedy jeszcze szukałam odpowiedzi. Wciąż chciałam się dowiedzieć dlaczego. Jakby ktoś mógł za mnie udzielić odpowiedzi, jakby mogła mi wystarczyć jakakolwiek odpowiedź.

Trochę później zaczęłam myśleć o czasie, o tym, że nigdy się nie zatrzymuje, płynie, kropla po kropli, sekundy stają się minutami, minuty dniami, a dni latami. A wszystko to prowadzi do tego samego miejsca, jak prąd biegnący wiecznie w jednym kierunku. A my wszyscy płyniemy w nim tak szybko, jak tylko się da, przez co woda płynie jeszcze szybciej.

A może stać nas na to, żeby poczekać. Może dla ciebie jest jakieś jutro. Może dla ciebie istnieje tysiąc kolejnych dni albo trzy tysiące, albo dziesięć, tyle czasu, że możesz się w nim zanurzyć, taplać do woli, możesz pozwolić, by przesypywał ci się przez palce jak monety. Tyle czasu, że można go marnować.

Ale dla niektórych istnieje tylko dziś. I tak naprawdę nigdy nie wiadomo.

Żegnam:)