Szczypta...znaczy wszystko!

Witajcie!

Mineło całkiem sporo czasu odkąd pisałam tutaj jakieś dyrdymały. Wielokrotnie w myśli dodwałam nowy wpis, ale jak przyszło co do czego, to niestety nie dawałam rady. Nagle tak ważne dla mnie rzeczy stawały się pierdołami nie mającymi sensu, ale w sumie tylko takie rzeczy tutaj piszę xD Raz byłam zmęczona, innym razem nie miałam ochoty tykać się komputera, bo wiedziałam, że będę musiała zahaczyć o któryś z projektów. Sesja poszła lepiej niż myślałam, średnia 4,0, to całkiem  nieźle jak na Polibudę, ale nadal czuję pewien niedosyt. Studiowanie zaczyna mnie już nudzić, odczuwam brak motywacji, zwłaszcza po 2 tygodniach przerwy między sesją a zajęciami, bo poprawkowa mnie nie dotyczyła:D Może brzmi to trochę małoskromnie, ale jestem z siebie nieco dumna, a jak sama się nie pochwalę, to nikt tego za mnie nie zrobi. Chociaż nie jaram się już tak bardzo dendrytami i pochodnymi tego tematu. Jakiś miech temu, czy dwa kochałam swój kierunek, teraz zaczynam go nienawidzieć i obawiam się, że nie znajdę takiego, który będzie mnie fascynował przez cały okres studiowania. Pewna dziedzina jest ciekawa na jakiś czas, potem staje się odgrzanym kotletem, który trzeba codziennie zjadać, bo inaczej dostanie się po łapkach od babci, że się gardzi jej kuchnią.

Nie wiem, czy powinnam tu to pisać, ale niech będzie. Przypętało się do mnie choróbsko, mam takie same objawy co moja mama. Za każdym razem kiedy gdzieś idę sama, boję się, że naglę upadnę, ale jakoś się przyzwyczajam. Muszę chyba więcej zajęć wziąć sobie na barki, wtedy zapomnę o czymkolwiek. Jeszcze dziś sprawdzałam siatkę godzin Inzynierii Materiałowej i techników zaocznych (co by sobie dorzucić roboty na przyszłość), ale wszystko straciło sens w momencie gdy w MBTM usłyszałam NPWM. Po ich kawałku zdałam sobie sprawę, że tak naprawdę to co robię nie ma większego sensu (skoro sama się okłamuje, że to będzie dla mnie świetne). Zdałam sobie jednocześnie sprawę, że jestem hipokrytką, która nie widzi dalej niż czubek własnego nosa, oceniam ludzi po stereotypach i wyglądzie.... Cholera, jaka małpa ze mnie, musze nad sobą popracować jeszcze i ocenić co jest dla mnie ważne, co będzie z edukacją oraz w którym kierunku pójdę, się zobaczy....

No to do następnego!