malowany chłopiec.

Oczywiście że ją mam. Proszę się nie dziwić.

Bo wam żyłki w dupach popękają i zostaną wam te kocie mordy.

szukając w Media Markt tej płyty doszłam do wniosku, że nie powinnam tam kpować.

nie znalazłam rozszerzonej wersji (koszt - 78,90). więc zaczęłam szukać alternatywy.

znalazłam dwie za 29,99 i 54,60.

przez pięć minut dochodziłam czym się różnią. po pięciu minutach znalazłam.

jedną cyferką w kodzie kreskowym.

"nie dla idiotów"...

jak płyta się prezentuje? szczerze, to nie mam się czym za bardzo podniecać. co z resztą bardzo mnie martwi. podniecałam się jak cholera dowiadując się, że THOEL ma być powtórką z Golden Age. armagedon-matkojebca tylko mnie nakręcił. ale kiedy przesłuchałam całą płytę, magia prysnęła. nie ma tu takich cudów jak ka-boom, (s)aint czy choćby tainted love. papcio poleciał trochę za daleko od elektroniki za którą go kocham, śpiewa zbyt melodyjnie, a niesamowita ilośc dźwięków akustyka wykorzystana na płycie jeszcze bardziej upodabnia go do Emilie Autunm. Manson przestaje być kwintesencją mansonowatości... nawet już nie udziela wywiadów w CKM'ie...

1. Devour nieco słaby początek, którego przez pierwsze 10 sekund nie słychać, a później papcio dziwnie purka przy słowie "big"

2. Pretty As Swastika okej, to jest dobre. naprawdę dobre. chociaż początek cholernie mi się kojarzy z serduszkowymi okularami - jednym z dwóch dobrych utworów z EMDM

3. Leave A Scar chwytliwa muzyczka, fajny basik. prawie jak Galóhowy.

4. Four Rusted Horses za każdym razem jak się zaczyna, mam wrażenie że słucham Putting Holes In Happiness. w momencie, kiedy papcio zaczyna mruczeć, mam wrażenie, że oglądam film z Quentinem Tarantino, a później nieco irytuje mnie jednostajny dźwięk w tle. przez pięc pierwszych przesłuchań - piosenka która podobała mi się najbardziej.

5. Arma-goddamn-motherfuckin-geddon to jest świetne. po trzech przesłuchaniach chodziłam cały dzień jak nakręcona i powtarzałam "It's arma-goddamn-motherfuckin-geddon!".

6. Blank And White mój teraźniejszy faworyt. Manson nie zapomina o tym, że jest paskudnym, złym, antychrystem i brzydkim facetem w tej historii, więc nie może śpiewać przesadnie melodyjnie. i ta chrypa...

7. Running To The Edge Of The World cholerna, akustyczna ballada. Manson i ballada akustyczna? wiem że facet lubi szokować, ale to już przesada. jedyna ballada jaka przechodzi w jego wykonaniu to Coma White.

8. I Want To Kill You Like They Do In The Movies tytuł zabija. ale utwór już nie do końca. kolejna ballada z filmu Quentina z przewijającym się słowem "fuck". Marilyn może i by się spodobał, ale Charles już by chyba tego tak łatwo nie przetrawił.

9. WOW wow, Manson na danceingu!

10. Wight Spider nie wiem, czy na początku coś się zacięło, czy to ten Spajder. i podoba mi się papcio krzyczący 'noł!'

11. Unkilable Monster jedyne co mi się w tym utworze naprawdę podoba, tytuł. perkusja mnie irytuje.

12. We're From America też słyszałam o tym, że papcio jest wielkim patriotą. właściwie to czytałam o tym. a co najpiękniejsze, przejawia się to w niemal raperskim powtarzaniu przez pół utworu "from America".

13. I Have To Look Up Just See Hell na każdej płycie Marilyn Manson musi być coś o Bogu i coś o piekle. tradycja nie umarła.

14. Into The Fire po tytule spodziewałam się czegoś ciężkiego jak Sweet Dreams, albo mrocznego i energetycznego, jak Personal Jezus, a dostałam wymemłaną balladę. źle. niefajnie.

15. 15 zauważamy po raz kolejny dziwną miłość Mansona do liczby 15. ale jest plus. absolutnie wszystkie kawałki z 15 w tytule są ucztą dla kogoś kto kocha elektronikę w najlepszym wydaniu. piękne.

16. Arma-goddamn-motherfuckin-geddon Teddy Bears Remix kocham kobiece ch&o