nacz mnie tego sku*******twa. Tej pie****nej obojętności na wszystko. Na ludzi, na ich uczucia, na to, co czują, choć nie powinni. Nacz mnie pozorów, jak sie stwarzać, utrzymać, nie pogubić się w trakcie ich trwania. Pokaż mi, jak kochać fałszywie, tak starannie tu udawać. Jak grać na kogoś nadziejach, marzeniach, jak skutecznie je wykreować, by tak perfekcyjnie je zniszczyć, bez poczucia winy. Zrób ze mnie zimną s**ę, taką, która straci wrażliwość, zapomni, czym ona jest, co to znaczy.  Zabij moje uczucia, pozbaw mnie ich, bym nie uległa, by nie obudziło się we mnie poczucie winy, i abym nie pękła, nie wycofała się. Chcę niszczyć ludzi, tak, jak Ty. Chcę być zła, nadludzko szydercza, inna. Naucz mnie, naucz mnie wszystkiego, całego pozerstwa, przecież Ty to tak idealnie potrafisz.