216.

Tak, potrzebuję papierosa, rozmowy i kogoś prawdziwego.

Czasami zastanawiam się co tak naprawdę łączy Nas wszystkich - Nas "przyjaciół" i coraz częściej w głowie mam tylko jedną myśl, że to jest tylko jakaś cholerna rutyna. Spotykamy się ze sobą, bo się już do siebie przyzwyczailiśmy. Coraz częściej mam ochotę zamknąć się w pokoju,nie odbierać telefonów i nie odpisywać na sms tylko i wyłącznie po to żeby zobaczyć co tak naprawdę jest między Nami. Nie umiem przejść obok tego obojętnie,bo cholera jasna zależy mi na Was, tyle już razem przeżyliśmy (co prawda jako ostatnio dołączyłam do waszej "paczki") że szkoda żebyśmy to wszystko teraz zaprzepaścili i pozwolili temu odejść. Nie rozumiem tego wszystkiego i nie czuję się z tym dobrze... Jeden z nich wczoraj właśnie dał pokaz tego co potrafi i (chyba) jaki naprawdę jest i co naprawdę o mnie myśli. Uwieżcie mi, nie było to przyjemne. Miałam ochotę odejść i ropłakać się jak mała dziewczynka,ale nie zrobiłam tego,bo oczywiście muszę udawać twardą,bo nie daj Boże zrobisz przy nich coś źle i temat na cały wieczór już mają gotowy.