Róbmy dalej swoje...

Nie wiem czy starczy mi dziś weny, by opisać ostatnie rozważania. Napisałbym dużo, by odnieść się do zachowania niektórych kobiet. Uświadomiłem sobie po raz kolejny, jak wiele z nich jest strasznie schematycznych w postępowaniu albo jak wielce nie potrafią docenić tego, co kto i jak im pomaga, oferuje się i niekoniecznie czegoś oczekuje w zamian. Serio byłem dla niektórych za dobry. Sparzyłem się niesamowicie, podłożyłem się jak ostatni gnojek.

Prawdziwość tutaj ma stwierdzenie, że jak umiesz liczyć, to licz na siebie. Jak tutaj nie być samolubnym albo zawziętym, skoro cały świat na Ciebie dybie?

Najgorzej, jak dasz się omamić... dałem się wciągnąć w pułapkę. Przez kilka niedociągnięć posypała się wręcz cudowna relacja - wieża z zapałek misternie budowana. Trudno będzie to odbudować...

Nie mówię, że wszystkie kobiety są złe - nie jestem z tych, co by wrzucał wszystkie do jednego wora, jednak nie jestem w stanie zrozumieć pewnych spraw. Przez parę lat nauki o dobrych relacjach, zacząłem przyciągać a i owszem do siebie piękne kobiety, niestety w wielu wypadkach mające ze sobą problemy emocjonalne takiego stopnia, że samemu mi sie obrywało, dostawałem wręcz wjazdy na moją godność i dumę, a potem heh... trzeba było się z tego jakoś wykaraskać.

Prawda... sam nie postępowałem zawsze ok. Miewałem wpadki czy inne niepowodzenia, ale na pewno nie doprowadzałem do tego, żeby jakąś okłamać, że ślinię się bardziej do innej jak do niej samej czy coś innego.

Ludzie generalnie mają problem z przestrzeganiem trzech niezwykle ważnych cech, mających wpływ na zdrową relację - szczerość, zaufanie i szacunek. Chyba żyję w środowisku, gdzie otaczają mnie same "kobiety-dziwne przypadki". Czas coś z tym zrobić.

Na zdjęciu moja jedyna i wierna mi bejb jak do tej pory - moja kochana gitarka - wybranka serca. Ze mną już 2,5 roku. Jak ten czas szybko leci.

Dalej robię swoje... podążam ścieżką samotnika.