Ambitne cele, szalone marzenia, Morderczy wyścig w celu samodoskonalenia... "Pieprzyć ostro, grać wysoko, żyć szybko", Ale przyszedł już czas, gdy jak domek z kart runęło wszystko. Słyszę gesty, widzę słowa, czuję głosy - Zgubiłam się na drodze do szczęścia, dosyć! Uśmiech nic nie znaczy, jeśli komuś go nie przeznaczysz. I te ideały nie będą satysfakcjonowały... I te porażki będą tylko pogrążały... Kiedy samotność będzie Ci towarzyszyła czas cały. Ale ja już nie chcę tak dalej... Pragnę mieć dla kogo być, kogo uszczęśliwiać, Codziennie magią życia się zachwycać I każdą na nowo odkrywać chwilę! Jest to wręcz utopijne, ale możliwe... Jakby życie do życia wnieść... Proszę, pomożesz mi się odnaleźć? by =Asieńka=