Poznaniowy klimat ;)

Dziś cały dzień w Poznaniu i bardzo mi się to uśmiecha ;)

Siedzę sobie w Starbucksie na dobrej kawce i naszła mnie nostalgia na napisanie czegoś mniej lub bardziej składnego, ale w końcu coś nowego ;))

Ludzie się nie zmieniają. Nigdy. To, co wykształci się w nas w najburzliwszym okresie takie już pozostanie. Dlaczego? Nie istnieje coś takiego jak zmiana charakteru człowieka. Charakter się kształci, przez lata pod względem różnych czynników zewnętrznych, otoczenia, sytuacji w domu, doświadczeń życiowych. Natomiast zmiana człowieka w sensie dosłownym odbywa się bez żadnych czynników zewnętrznych.

Jednak właściwie w każdej sytuacji można zauważyć, że to, co szumnie jest nazywane wielką zmianą na dobrą sprawę polega tylko na przykryciu bolących nas elementów naszego charakteru. Z czego to wynika? A z niczego innego jak tylko z konkretnych sytuacji, które dobitnie pokazują nam, co robimy źle. Aby uniknąć kolejnych zawodów staramy się bardzo ładnie zamaskować niedoskonałości. Ale to, kim jesteśmy cały czas pozostaje.

Prędzej czy później prawdziwe cechy charakteru wyjdą na wierzch, bo nikt, dosłownie nikt, nie jest w stanie w zupełności ukryć się za pozorami. Może to być za tydzień, miesiąc, rok, lata. Ale to wyjdzie. Pokaże bardzo dobitnie jak jesteśmy słabi. Jak żaden człowiek, który nie jest sobą nie potrafi sobie poradzić, kiedy wszystko się sypie.

Dlatego jestem zwolennikiem twardego trzymania się przy swoich cechach charakteru, i tych złych, i tych dobrych. Powód? Najważniejszym są kontakty międzyludzkie. Jeśli poznajemy kogoś nowego, kogoś, kto wydaje nam się naprawdę dobrym materiałem na przyszłość, może nawet rozkochamy tę osobę w sobie, ale nie pokazujemy prawdziwego oblicza siebie to do czego może to doprowadzić? Sami sobie odpowiedzcie.

Nie warto się kryć ze samym sobą, tworzyć pozorów lepszego siebie. Bo jeśli chcemy się z kimś spotykać, jeśli chcemy z kimś wiązać się na przyszłość to wypadałoby mieć świadomość tego, że trzeba być na dobre i na złe. Trzeba akceptować wszystkie cechy drugiej osoby, nie tylko te, które nam się podobają. Bez urlopów, na czysto opartych zobowiązaniach.

A myślę, że każdy z nas lepiej czułby się, gdyby ktoś nas pokochał dokładnie takimi, jakimi jesteśmy, nie tylko teoretycznie lepszą kopię oraz w drugą stronę.

Dziękuję za prześwietny wczorajszy wieczór ;** ;))