Chciałem żyć po prostu nic więcej 

By małe problemy nie stawały się większe 

Oddałem serce lub je zostawiłem.

każdy dzień łeb w chmurach pierdolona nie pewność, 

uczucia są fikcją bezsenne noce stale na głodzie w kółko 

tu chodzę ale pierdole proszek czuję się jak ćpun wiec 

przytul mnie proszę i trzymaj bo sam tego więcej nie zniosę, 

znam siebie ale nie wiem już co się dzieje, złudzenie,

ale niekiedy patrzę na ciebie, jestem pewien jestem w niebie,

nie istnieje obudź kurwa mnie, widzę to spojrzenie, to milczenie kurwa to nie sen

przeznaczenie nie przypadek olejmy jutro chodź dziś to przyszłość 

też nie planowałem ale nic nie poradzę już samo wyszło

Chciałem żyć po prostu nic więcej

Lecz los tak wybrał ,że to ja mam brudne ręce 

Szorowałem je pumeksem , nawet domestosem 

Ale ten syf ciągle za sobą niosę 

Dziś...chłodny wiatr prowadzi ku sobię jesień ,

Liście na tych drzewach znowu spadną na tą ziemię 

Na której ból jest jak przyzwyczajenie 

Wśród czerwonych latarnii nawet chmur brak na niebie

Episod smutku , to nie nadzieja szczęścia 

Gdybym czytał horoskop już dawno przywitał bym cmentarz 

Mówią kroki masz dostojne...przyzwoite 

Chyba są ślepi bo przez strach ledwo idę 

Drogą która prowadzi do zatracenia 

W rzeczach, w ludziach, w chwilach i momentach 

Każdy z nas jest upadłym aniołem 

Jeden mniejszy drugi większy a trzeci upadł na mordę 

Lecz trzeba żyć , trudniejsze do wykonania 

Gdy klaustrofobia siedząc na ławce mnie dopada 

Ostatni oddech pamiętasz ? wtedy umarło

Serce , dusza , oddech.. tak jak całe ciało 

Narastał gniew , czułem że jestem Hobbitem 

Gdy odbicie z lustra przestało już być rzeczywiste 

Chciałem żyć tak po prostu i żyję nadal ,

Ale nie dlatego że nie było dane mi upadać 

Sięgałem dna tylko po to by się odbić

Choć pęknięte serce cały czas kurewsko boli

Nadal są miejsca których wole unikać 

Zbyt dużo wspomnień, mówiłem o tym ..

Proszę nie pytaj czy daje sobię radę 

Bo nie wiem co ci odpowiedzieć .. czas pokaże 

Wyblakłe twarzę na potykanych ludzi 

Życie straciło kolory i nie wiem czy powróci 

Czas w którym potrafiłem się uśmiechnąć 

Coś we mnie pękło.. przeszedłem przez swoję piekło 

I wiem to nie było lekko i pewnie już nie będzie

Ale ciągle biegne.. z każdym rokiem coraz prędzej 

I gonię szczęście choć ciągle mi ucieka 

Jestem tylko człowiekiem i taki jest los człowieka