zima. kolejna samotna. smutne i długie wieczory, znienawidzone święta, stół pełen jedzenia, kolejny zgonowany sylwester, kolejne rozmyślenia o nienawiści do siebie i nasilanie się depresji. uwalniam myśli i płyne, jestem w innym świecie. jakoś trudno mi to opisac. tyle w życiu zmarnowałam. jestem nikim i nie zasługuje na nikogo. dlaczego dookoła pełno zakochanych i obleśnie całujących sie ludzi, którzy wyglądają jakby chcieli wyssac z siebie wnętrzności? to nawet nie jest słodkie, to okropne.. jestem zdesperowana, samotnośc już tak bardzo mnie przygnębia. 9 marzec 2012, piękny dzień, najpiękniejszy może nie dlatego że ON, ale dlatego że w ogóle KTOŚ. dlaczego tak ciężko jest mi komuś zaufac? dlaczego wyglądam tak a nie inaczej. nienawidzę siebie, zostałam skrzywdzona wyglądem. płacze. siedzę i płacze i mam ochotę zabic sie i więcej na siebie nie patrzec. jestem nikim. nie chce byc sobą. jestem złym człowiekiem, jestem wrakiem.. oh ludzie ratunku, jestem chora. coraz gorze, coraz gorzej, nie wytrzymam. psychodela troche, czuje sie jak w transie, nie jestem dziś sobą. nie ma mnie we mnie i nie ma mnie dla nikogo. dobranoc dla was, bo mnie czekają kolejne bezsenne noce. dobranoc