come from true life

W końcu napisałam! Jest mi dobrze. Może nie koniecznie mogę mówić o szczęściu, ale jest dobrze. Nie wiele razy zdarza mi się to mówić :). Jest dobrze dlatego, że jestem w nowej szkole i odkrywając jej nowe oblicza coraz bardziej mi się podoba. Jest dobrze dlatego, że mam niesamowitych, nowych ludzi obok siebie, no niesamowitych. I jest dobrze również dlatego, że przestałam w końcu myśleć, a co by było gdybym poszła tam. Czuje się potrzebna i zdeterminowana do pracy, czuje się potrzebna... W końcu jestem stabilna, chociaż może nie tak aż dosłownie. Tęsknie za Bydgoszczą, właściwie za moją przeszłością, ale to jest coś czego nie zatrzymamy - czas przemija, a my idziemy wciąż do przodu, już nie chce się cofać. Mogę śmiało powiedzieć, że nie żałuję.

Ostatnimi czasami poznaje co rusz innych ludzi. Zdarzają się sporadycznie dziwni ludzie (czyt. ludzie, którym podziękuje), ale w większości są to ludzie mojego pokroju i ludzie, z którymi się dogaduje niezmiernie dobrze. Chciałabym się zatrzymać tutaj przy kilku z nich. Poznałam kogoś niesamowitego. I mówie to, i jestem przekonana w 100%, że jest to osoba unikatowa, jedyna w swoim rodzaju. Nie wiem kim dla mnie teraz jest. Przyjacielem? Kolegom? Zauroczeniem? Miłością? Nie potrafie w tej chwili odpowiedzieć na to pytanie - w mojej obecnej sytuacji jest to pytanie trudne, skomplikowane i na tą chwile nie osiągalne (nawet chyba zbytnio nie chce o tym myśleć). Może dlatego również jest mi dobrze. Poznałam również osobę, która też w jakiś sposób nie zadziwiła, bo nie myślałam o niej w jakiś dobry sposób. Zadziwiła mnie. Uczy mnie wielu nowych rzeczy i aktualnie spełnia jedno z moich marzeń. I przy tym, moge podziękować serdecznie jej.

Bydgoszcz jest już przeszłością. Staje mi tylko czasami przed oczyma korytarz, hol, twarze ludzi - widze ich jakby stali koło mnie, jakby byli wciąż ze mną tu. Troche czuję się samotna, ale może dlatego że moje życie toczy walkę z moją największą wadą - przywiązaniem. Są rzeczy o których nie zapomne, są takie miejsce i ludzie. Teraz mogę tylko powiedzieć już prosto w oczy każdemu: chodzę do 1 liceum, uczę się w Tucholi i mieszkam we wiosce, zdala od korków, smrodu, skwaru i nie żałuje tego ..