Wasze dzieci nie są waszą własnością, są synami i córkami samej mocy Życia. Jesteście ich rodzicami, ale nie stworzycielami. Mieszkają z wami, a mimo to do was nie należą. Możecie dać im swą miłość – lecz nie idee, ponieważ one mają swoje idee. Możecie dać dom ich ciałom – ale nie ich duszom, ponieważ ich dusze mieszkają w domu przyszłości, którego wy nie możecie odwiedzać nawet w waszych snach. Możecie wysilać się, by dotrzymać im kroku, ale nie żądać by były podobne do was, ponieważ życie się nie cofa ani nie może zatrzymać się na dniu wczorajszym. Wy jesteście jak łuk, z którego wasze dzieci jak żywe strzały, zostały wyrzucone naprzód. G. K. Gibron