wczesniejsza część

Day is collection of hours. 4

Zaraz za Majką do toalety wpadła Anka.

- Chyba Ci mówiłam...- zaczęła krzyczeć, ale za chwilę zamilkła.

Stały z Majką jak wryte.

- No i co się tak gapicie?- odwarknęła Laura.

- Nic Ci nie jest?- zapytała Majka.

- Mówiłam, żebys z tym skończyła- wtrąciła się Anka.

- Ale z czym?- zapytała Majka

- Co Cię to obchodzi kujonico!- wykrzyknęła Laura.

- Laura, zamknij się! Jesteśmy w centrum! To nie wina Majki, że jakis bydlak obtłukł Ci ryjek! Mówiłam, żebyś z tym skończyła!- Anka zaczęła krzyczeć na Laurę.

- Sama robiłaś to samo, a teraz jedziesz po mnie!

- To dawna przeszłość! Zmądrzałam w porównaniu do Ciebie!- dziewczyny zaczęły się ostro kłócić.

- Przeszłość? Bo teraz przerzuciłaś się ze sponsoringu na kradzieże? Super!

- Nie twoja sprawa co robię!

- No właśnie, twoja też nie!

- Ja przynajmniej jestem cała, a Ty...pobita i upokorzona!

- Bo jeszcze Cię nie złapali złodziejko!

- Dziewczyny!- wykrzyknęła Majka- o co tu chodzi?

- Jak to o co? Nie widzisz, puszcza się, a teraz jakiś bydlak zamiast jej zapłacić to ją pobił.

- Zamknij się! Kujonica miała nic nie wiedzieć! Złodziejko!

- Majka wychodzimy- powiedziała Anka i pociągnęła za sobą Majkę.

Wyszły z toalety zostawiając Laurę samą.

- Anka, a jeśli coś jej się stanie? Powinnyśmy jej pomóc.- Majka nalegała by wróciły.

- Nie jest tego warta, chodź na zakupy.

Majka nie wiedziała co zrobić, pomyślała przez chwilę o tym co się wydarzyło.

- Nie chce zakupów. Musimy pogadać.

- Dlaczego? O czym?

- O Was, co to wogóle miało być?- Majka była wyraźnie zdenerwowana.

- No dobra, chodź, wszystko Ci opowiem.

Wyszły z centrum i poszły do parku. Całą drogę milczały. Usiadły na ławce i Majka zaczęła rozmowę.

- No dobra, o co w tym wszystkim chodzi? Sponsoring, złodziejka? Nie rozumiem.

- No bo..- Anka patrzyła w ziemię- widziałaś co się stało. Domyślasz się co ona tam robiła i z naszej kłotni dowiedziałaś się o co chodzi.

- To znaczy, że...

- Tak, puszczała się w centrum za kasę.

- No a...

- Tak, ja też kiedyś to robiłam, ale przestałam.

- Czemu ona krzyczała, że jesteś złodziejką?

- Bo kiedyś widziała jak coś zabrałam i nie zapłaciłam. No ale ja juz tego nie robię...- zaczęła się tłumaczyć.

- Nie wiem czy robisz czy nie, zastanawiam się tylko po co zabrałyście mnie na zakupy.

- To był pomysł Laury...powiedziała, żeby się do Ciebie przystawić bo Ty pewnie masz kasę, bo masz bogatych starszych.

- No i? Nadal nie rozumiem.

- No myślała, że jak Cię zabierzemy gdzieś to będziesz się cieszyć i zapłacisz za nasze rzeczy. Majka ja wiem, że źle zrobiłam...

- Wiedziałam, że to jakiś podstęp, nie chcę mieć z Wami nic wspólnego- powiedziała zasmuconym głosem, po czym wstała i poszła. Anka została sama. Po policzkach popłynęły jej łzy, ale tego Majka już nie zdążyła zobaczyć.

***

Weszła do domu. Miała milion myśli na minutę.

- Muszę zrobić matmę- pomyślała- może Kacper znów podejdzie.

Wyjęła zeszyt od matematyki i położyła na biurku.

Położyła się na łóżku, spojrzała na telefon.

- Cholera!- krzyknęła sama do siebie.

Na wyświetlaczu telefonu było 15 nieodebranych połączeń od...matki!

- Przecież ona mnie zabije, pewnie wychowawczyni zadzwoniła, że się urwałam- zadręczała się.

Było jeszcze kilka smsów od nieznajomego numeru. Jednak po chwili Majka przypomniała sobie, że to numer Anki.

MAJKA PRZEPRASZAM- przeczytała.

- Mam gdzieś jej przeprosiny- pomyślała- przez nią mam same problemy.

Oddzwoniła do matki.

- Mamo? Co chciałaś? Miałam wyciszony telefon.- powiedziała ze strachem w głosie.

- A nic już, zaraz będę w domu to porozmawiamy.

- Dobrze.

Rozłączyła się. Aby się czymś zająć wróciła do matmy. Otworzyła zeszyt i wypadła z niego jakaś karteczka.

- A to co?- pomyślała.

Podniosła kartkę i zaczęła czytać.

cdn..

Amelia