Młodość

Sta­rość we wszys­tko wie­rzy. Wiek śred­ni we wszys­tko wątpi. Młodość wszys­tko wie. 

W życiu niewias­ty rozróżnić można siedem ok­resów: niemowlę, dziew­czyn­ka, dziew­czy­na, młoda ko­bieta, młoda ko­bieta, młoda ko­bieta i młoda kobieta. 

Młodość jest jak te bu­tel­ki, które roz­wa­laliśmy o ściany. Nie można ich skleić z pow­ro­tem, ale jest jeszcze szan­sa dla każde­go z nas, mar­nych ciuli, że przyj­dzie ktoś, kto ułoży z nich witraże. 

Młoda dziew­czy­na pot­rze­buje trochę cza­su, by zna­leźć mężczyznę na całe życie. To jej nie przeszkadza wychodzić tym­cza­sem za mąż. 

To je­den z przy­wilejów młodości. Gdy masz siedem­naście lat, śmierć wy­daje ci się gwiazdą od­ległą o ty­le lat świet­lnych, że na­wet przez potężny te­les­kop led­wie ją wi­dać. Po­tem starze­jesz się i od­kry­wasz, że to nie gwiaz­da tyl­ko wiel­ki jak nie­szczęście as­te­roid, który le­ci pros­to na ciebie i jeszcze trochę, a przyładu­je ci w ciemię. 

Ulu­bieńcy bogów umierają młodo, lecz poźniej żyją wie­cznie w ich towarzystwie... 

Wewnątrz każde­go sta­rego człowieka tkwi młody człowiek i dzi­wi się, co się stało. 

Ciesz się każdą chwilą, abyś po­tem nig­dy nie żałował, że ut­ra­ciłeś młodość. Każde­mu eta­powi życia Pan przy­pisał właści­we mu niepokoje. 

Młodość mu­si się wyszu­mieć, sta­rość - wygderać. 

Wiel­ka dusza po­win­na mieć w so­bie niep­rzeb­ra­ne źródło młodości, która ją ut­rzy­muje zaw­sze młodą i świeżą po­mimo, że zewnętrzna powłoka starze­je się. 

Za zdo­bycie sek­re­tu wie­cznej młodości ko­bieta od­dałaby swo­je życie. 

W tym wieku może się wielu rzeczy nie ro­zumie, za to czu­je się głębiej, niżby się rozumiało. 

Młodzi chcą być wier­ni i nie są. Starzy chcą być niewier­ni i nie mogą.