Tyle tylko, że nie ogarniam miśki.

Znowu bez makijażu na zdjęciu i wewnętrznie. Nie wiem co ja tutaj robię. Jak w dole z ziemią bez dostępu powietrza, gniję. Z drewna ciało wypełnione błotem. Jak tak można grawitacji ulec doszczętnie. Pomylona interpretacja, chora analiza myśli, Boże. To nie o to mi się rozchodziło. Rozszarpują siłą myśli, chcą psychiczny ból przytoczyć. Zegnij, rozszarp, połam, zniszczcie ich cały dobytek, może sumienie wasze się uspokoi, nie my będziemy was osądzać. Niczym zwykłe porno, wyssij, dotknij, poliż, użyj siły, uczuć brak, wyssani cali. Coś w rodzaju destruktywnej edukacji. Wy emigranci własnych dusz, z drewna i błota, ulęgnięci w bagnie, to do was, szczury pozbawione uczuć. Psywilizacja nadeszła, początek końca Armagedonu. Czym jesteś Futurologio? Na pewno nie nauką, za taką naukę podziękujemy.

Stanisław Lem - Kongres Futurologiczny (tekst)

Maria Peszek - Ludzie Psy