Straciłem cel. Brak mi codzienności, chęci, zycia... brak kogoś, kto jak kiedyś będzie słuchał z zafascynowanie cokolwiek bym opowiadał, nie ważne czy sie na tym zna... brak kogoś komu moglbym powiedzieć naprawdę o wszystkim...kogoś kto będzie przy mnie kiedy będzie dobrze i źle, a nie tylko wtedy kiedy ma czas i ochotę... brak mi takiej normalności w życiu, oodechu miedzy kolejnymi obowiązkami.. brak człowieka, którego tak naprawdę interesowqloby moje życie, co sie ze mną stanie... interesowało tak bardzo, jak ja interesuje sie kimś... kogoś dla kogo będę jedyny, a nie kolejny w kolejce... dla kogo będę ważniejszy od facebooka i kolejnej imprezy... ktoś przy kim będę mógł usunąć, kiedy będę wykończony wszystkim...wiedząc ze jest, ze czuwa...