Scena.

Tak. Mam nieodpartą myśl, że tu właśnie jest moje miejsce...

Wiem. Nic nie potrafi mnie zmienić!

Choćbym inaczej się ubrał i grał jak potrafię najlepiej.

Zawsze będę taki sam! 

Przed snem czasu powolne mijanie

Nie umiem nacieszyć się Twoja obecnością
Głębią oczu czy głosu Twego dźwiękiem
Otaczam się jak zapachem samotnością
I zamkniętych drzwi do Ciebie szczękiem

Nie wina w tym gwiazd i nieba
Że szukam Cie w snach jak Orfeusz
Swej Eurydyki . Jak głodny chleba
Jak broni swej stróż

Bo bez Ciebie bezbronnym jak źdźbło
Bądź mi deszczem i zroś mnie swym śmiechem
Niechże noc będzie dziś jak tło
Do tego co za Nami odbija się echem

Wiesz że słów nie znam tak bliskich jak Ty
Gdy imię me na usta swe przybierasz
Niczym kapłan na ołtarze je wznosisz w sny
I postaci mej świętego szatę ubierasz

Tylko cisza rozumie to co serce szepce
Gdy wiatr za oknem drzewa otula
Tęsknota z melancholii źródła chłepce
U nogi wydzwania rozłąki kula

I choć jutro zobaczę Cię na nowo
Nie znoszę tych godzin jak ciemność rażących
Przed snem na ustach mam jedno słowo
Imię Twe piękne dla mych zmysłów mdlejących


08.10.09.          by Ignacy B.

Jak wiele uczynić potrafi jedna myśl z duszą człowieka...