Kto nigdy nie zaznał bólu towarzyszącego nagłej stracie tego, co w naszym życiu najważniejsze? I nie chodzi mi tylko o ludzi, ale także o myśli, plany, marzenia. Udaje się nam dzień, tydzień, czasem kilka lat, lecz ostatecznie jesteśmy nieuchronnie skazanie na utratę.
Wprawdzie nasze ciało żyje dalej, ale dusza prędzej czy później otrzymuje śmiertelny cios. Zbrodnia doskonała: nie wiemy, kto zamordował nasza radość życia, jaki był motyw morderstwa, ani gdzie są winni.

 

 Paulo Coelho (ur. 1947)
Czarownica z Portobello

I am a plastic man, Wish i can be the one you could be proud of.
Im losin heart again, wish i could show you what you think i'm made of.
Someday i know i'll find my place, someday i know this pain will fade.

I am a perfect sale, just wrap me up with ur a bow and flowers.
I will neglect to tell, i'll sell your story that we love each other.
Someday i know i'll find my place, someday i know this pain will fade.
Someday i know i'll find my place, someday i know i'll sing my last rephrase.

Why don't let me be, and i'll pretend i'm well.
Cuz ur blind to see, and i'm too tired to tell.
And in ur apathy, u head begins to swell.
Another tradegy, but ur too cold to feel.

Someday i know i'll find my place, someday i know this pain will fade.
Someday i know i'll find my place, someday i'll sing my last rephrase

Seether - Plastic Man