Tak naprawdę nie mam nic do powiedzenia, wszystko obsługuje demon.
Ostatecznie lepszy własny demon niż obcy diabeł.
Oczekiwanie na momenty które zaszczepia, zsyła.
Sytuacje tworzę i hoduję już ja.
Pakietuję paczki danych.
Finalizuję je znacznikiem kompletności.
Wysyłam.
W szeregowych protokołach transmisji danych nie ma informacji zwrotnych.
Gdy pogubisz krok zawsze będę mogła Ciebie zresetować, o ile na czas to dostrzegnę.
Global time. Mam to. To też.
A jeśli czas to tylko funkcja.
Czas przejścia, płynność.
Osadniki, mogielniki, szamba.
Wysypiska żużytych łez.
Nie muszę wozić Cię w bagażnikach samochodów.
Przyjdziesz tam sama, zwabiona.
Możesz spadać ile poziomów chcesz, to bezdenne.
Będziesz chciała dam polatać.
Strącę Cię bez bólu.
Nie ma takiej wysokości z której mogłabyś się zniszczyć.
Zachowam Cię w zastygnięciu, byś bez końca przeżywała cierpienie, w pętli.
Zostatniesz z tym.
To mogę obiecać.
A decyzja?
Leży po Twojej stronie.
Polubimy się?
Gotowa, przygotowana, na to nigdy nie będziesz gotowa.
Decyzja musi być przedwczesna, gdy jeszcze jest cokolwiek do poddania, stracenia.
Polubimy się?