"Deszczo­we dni nie są tyl­ko zwykłymi deszczo­wymi dniami. To coś więcej, to jak­by po­tok łez wy­lanych przez ko­goś, za kim się tęskniło. Chmu­ry nie są tyl­ko chmu­rami, są po­wieka­mi ,spod których ktoś właśnie wy­lewa swo­je smut­ki. Na ziemi ludzie są in­ni. Ludzie nie dos­trze­gają te­go, co po­win­ni. Widzą na­tomiast to, co chcą zo­baczyć."

"Lu­bię po­magać ludziom. Nie czuję się wte­dy sa­mot­na. Ta pra­ca nie po­lega tyl­ko na tym, że po­magam ko­muś. Ja po­magam sa­ma so­bie. Mogę z kimś po­roz­ma­wiać, cza­sem się wyżalić, pośmiać."

"No tak, jes­tem ko­bietą. Ale chy­ba pod­czas pro­cesu pro­duk­cyjne­go, w wy­niku które­go pow­stałam, wystąpiły de­likat­ne niep­ra­widłowości. Ja­ka ko­bieta nie cier­pi za­kupów? Która nie zno­si przegląda­nia się w lus­terku i przy­mie­rza­nia set­nej już su­kien­ki? No właśnie, ja nie lu­bię."

"Jes­tem tyl­ko smutną, smutną młodą ko­bietą, z nieciekawą przeszłością I wspa­niałymi pla­nami na przyszłość. Tak, od­pycham ludzi& Czy te­go żałuję? Cza­sami tak, a to wszys­tko dla­tego, że jes­tem sa­mot­na. Kiedy jes­teś sa­mot­ny czu­jesz pus­tkę wewnątrz siebie, a two­je ser­ce roz­pa­da się. Od­pycham ludzi dla­tego, że oba­wiam się cier­pienia, które zaw­sze mi da­wali. Ja po pros­tu nie chcę zno­wu ciepieć. Ale krzywdę tym także siebie. Jeśli zna­lazłabym ko­goś wyjątko­wego, nie byłabym sa­ma. Ale nie ma ni­kogo wyjątko­wego kto zechciałby być moim przy­jacielem. Ja tyl­ko cze­kam na właściwą osobę. Ale jes­tem także zmęczo­na cze­kaniem.
Cza­sami nie żałuje te­go, dla­tego że ludzie których znałam nie by­li dob­rzy dla mnie. Nie za­leżało im. Nie oka­zywa­li swo­jej miłości w sto­sun­ku do mnie. Po­myślałam więc, że musze ich zos­ta­wić. I zro­biłam to."