Donguralesko

Betonowe lasy mokną,

wiatr wieje w okno,

siedzę w oknie i wdycham samotność.

Idą dzieci gwiazd dzieci kosmosu

Rozkminiacze losu, każde na swój sposób

setki osób, wielcy chaosu gonią

za mamoną wciąż tłuką się o nią.

Liryczny wandal, muzyczny skandal

I oficjalna banda, pełna bandan

Nie zagłuszy nas propaganda.

40 milionów serc bije tutaj
Zimny kraj, zimne flow, zimna wóda
Wiesz, jak jest, przecież żyjesz tutaj
Zimny kraj, zimne flow, zimna wóda.

My robimy te manewry tu dwa

Zeszłaś w dół, więc zejdź jeszcze raz

To ten ruch, który tak dobrze znasz

To dla klubów i dla ulic, wszystkich nas.

Otoczony oceanem wielkomiejskiej wibracji

Ci co mówią, że mówią nie mają racji

Ci, co biorą, nie dają, nie mają racji

Ci, co chcą, a nie biorą, nie mają nic.

Palę majki, tak jakbym palił fajki

mam super nike

i super flow, jakbym był z Jamajki.

Szumi las, płynie czas, słowa płyną

Choć są miną i pchną w obłoki płyną

Pod peleryną prawdy nie całkiem zmokną

Choć na początku i końcu jest samotność

Żeby dotknąć i poczuć, że sens

Doprawdy jest, liczy się gest po sam kres.