13

Tą magiczną liczbą kończę swoją działalność.

Pogodziłam się z myślą o nieistnieniu do tego stopnia, że ze spokojem mogę przekroczyć granicę.

Już nawet się nie boję dźwięków, słów czy Ich, po prostu Ich się już nie boję.

Zapomniałem że od kilku lat

Wszyscy giną jakby nigdy ich nie miało być

W stu tysiącach jednakowych miast

Giną jak psy

Dobre niebo kiedy wszyscy śpią

Pochlipuje modlitwami niestrudzonych ust

Tylko błagam nie załamuj rąk 

Chroni nas Bóg

Ja mógłbym tyle słów utoczyć

Krągłych i beztroskich

Ze słonego ciasta zmierzchów

Jeśli zechcesz je znać

Wzrok przekroczył linię

Horyzontu aby zginąć

A ty przy mnie śpisz i żyjesz

Nieodległa w snach

Nauczyłem się umierać w sobie

Nauczyłem się ukrywać cały strach

Nie do wiary że tak bardzo płonę

Nie do wiary że rozumiem każdy znak