Myślisz, że to takie proste? Że teraz zaczne się spotykać z byle kim i nagle będe szczęśliwa. Że moge być szczęśliwa z każdym? No to się pomyliłeś... nie jest tak prosto jak Ci się wydaje, jest cholernie trudno. Zafundowałeś mi to utrudnienie, wielkie dzięki. Mi żeby z kimś być musi na nim zależeć i muszę do niego coś poczuć.  Trafiłeś akurat na  jedną z rzeczy, które mnie złamały. Już nawet nie dajemy rady normalnie ze sobą porozmawiać... przecież to jest chore. Po tym co razem przeżyliśmy... no ja pieredole. Jedno obraziło się na drugie... chyba obydwoje w tym momencie jestesmy dziecinni jeżeli nie stać nas na zwykłą rozmowe, bez ironii i wytykania swoich błędów...

Jestem ciekawa, czy Ty będziesz potrafił być tak szybko szczęśliwy. I czy w weekend nie będziesz szukał pocieszenia 'w krzakach'...

Jeżeli tak to może faktycznie lepiej skończyć kontakt całkowicie, bo by mnie chyba trafiło jakbym się o tym dowiedziała, ale jeżeli nie to wolałabym mieć dobre wspomnienia z Tobą, a nie syczeć na samą wzmianke o Tobie, czy przy wspólnych zdjęciach, więc powinniśmy jakoś ogarnąć tą sprawę i rozstać się jak cywilizowani ludzie. Pomyśl o tym. Może próba normalnej rozmowy BYLE SZCZEREJ by pomogła...? Bo czuje się naprawdę przytłoczona psychicznie, że z osobą, z którą tyle przeżyłam jestem na ścieżce wojennej. Naprawdę chcesz żeby tak zostało? Zastanów się,czy to ma sens. Spróbujmy chociaż się dogadać...

http://www.photoblog.pl/konotopiankazwro/134434238/rolling-in-the-deep.html