Ta koszula coś mi nie pasuje.No tak, troche dawno mnie tu nei było.Pewnie wszyscy już zapomnieli,że takowy blog istnieje.Myślałam o powrocie tutaj,bo kiedy piszę,mogę podzielić się kazdą najskrytszą myślą,która siedzi gdzieś głeboko we mnie.Pamiętnik dobry słuchacz,jednak to nie to samo.Tyle zmarnowanych szans na miłość,a ja jak zwykle wybieram tą najbardziej bolesną-bo na odległość.40 minut drogi,niby nie dużo,a jednak.Za bardzo brakuje mi tego wszystkiego na codzień.Nie mogę już chyba tak dłużej.Ale znowu boje się samotności.Boje się tego,co ze mną bedzie po rozstaniu.Wiecie co ? Wolałabym mieć 7 lat,znowu być dzieckiem bez problemów.Aby żyć tylko z moim najlepszym przyjacielem,i niczym innym się nie przejmować,bo on mi wszystko zapewni.Kocham,dziękuję.

btw.nie ide już 3 dzień do szkoły z powodu wizyt u lekarzy -,- ... Stwierdzili,że mam anemie,pozdro :/