Rozdział 55 .

Z otworzoną buzią wpatrywałam się w Dereka... "Co ja plotę?!" To już nie był on, to był jakiś potwór. Wpatrywał się we mnie swoimi czerwonymi oczami. Zdziwiałam się, nie widać było w nich złości tylko czystą zazdrość. Chwilę później usłyszałam okropne warczenie. Nie patrzył się już na mnie, patrzył na rudzielca. Łapcy zaciśnięte miał mocno, obnażył kły.

- Jak śmiałeś?! - to na pewno nie był głos Dereka, był za niski, za szorstki."Choć bardzo męski"

Potwór musiał chyba dosłyszeć moje myśli, ponieważ na jego twarzy pojawił się cień uśmiechu.

- Dereczku, ona tego chciała... - roześmiał się Cam i odsunął mnie za siebie. - Ale chyba krzwdy jej nie zrobisz, co?

- Nie - odpowiedział Derek. - Ale Tobie tak!

Bestia już szykowała się do skoku, lecz ja osłoniłam swoim ciałem rudzielca.

- Odsuń się, Soph - syknął, zaciskając zęby.

Pokręciłam przecząco głową i bliżej przysunęłam się do rudego.

- Nie chcę Cię skrzywdzić... - szepnął nagle swoim normalnym głosem.

Zamknęłam oczy i po dłuższej chwili złapałam Dereka za rękę. Zdziwił się trochę, ale zaraz odwzajemnił uścisk - niestety za mocno, poczułam wbijające się w moją dłoń pazury.

- Derek... - szepnęłam. - To boli.

On jakby mnie nie słyszał, wciąż wpatrywał się w Camerona.

- Derek! - wrzasnęłam, co było błędem.

Nagle znalazłam się w jego ramionach, czułam jego gorący oddech na swojej szyi. Besta wciąż patrzyła na rudzielca.

- Moja!! - warknął i wbił we mnie swoje okropne zębiska.

Zacisnęłam pięści i wzięłam kilka głębokich oddechów - myślałam, że to pomoże. Poczułam się osłabiona, kręciło mi się w głowie.

- Der, najdroższy... - szepnęłam błagalnie.

Nie słyszał mnie, był zbyt zajęty karmieniem siebie. Czułam się coraz gorzej, gdyby mnie nie trzymał już dawno bym upadła.

- Umieram, Derek... - poruszyłam samymi wargami, w oczach Camerona dostrzegłam łzy.

aut.

Może być?

edit.

Postaram się dziś coś napisać, ale nic nie obiecuję ...