Życ kazdym dniem  

Ooooooooo, jeszcze nie miałam tak długiej przerwy. Kompletnie nie chciało mi się pisać. Zresztą jeśli chodzi o główny temat tego bloga to nic się za bardzo nie zmieniło.Coraz mniej siedzę w necie, a nawet przy samym komputerze.  No i na gadu jakoś też nie chce mi się gadać... Posłucham tylko muzyki i obejrzę jakieś seriale. Chociaz z muzyką to też się przerzuciłam na wieżę, bo zaraz mi na liście by stuknęło 1000 razy jednej piosenki, a nie możemy popadać w paranoje :)

Tak, ja przeklinam, ja głośno się śmieję, ja miałam w dupie co ludzie o mnie myślą. Strach przed ludźmi mnie paraliżuje, oblewam się potem i nie umiem wydusić słowa. Jedni myślą, żem zarozumiała inni żem niesympatyczna. Nie mogę pokazać jaki tkwi we mnie potencjał.W ich oczach jestem taka bezbarwna i żadna.Przyznaję jednak, że na brak przyjaciół nie narzekam. Zawsze mam komu się wyżalić, do kogo odezwać, z kim pożartować. Dziękuję :* To jest taka duża część mojego szczęścia, że nawet pewnie sama nie zdaje sobie z tego sprawy. Życie różnie się toczy, ale chyba jednak nic nie dzieje się bez przyczyny i reguła, że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło jest dla mnie prawdą której się trzymam.Jak przebrnę przez szkołe i zamknę w końcu ten rozdział w moim życiu, zamknę z uśmiechem na twarzy bez łez, to chyba w końcu pomału zacznę cieszyć się życiem. Teraz czeka mnie 4 lata nauki . One pokażą czy  te lata faktycznie beda tymi szczęśliwym. Wierzę głęboko, że tak. Mimo paniki i łez wylanych nocą w poduszkę.