wspomnienia

nie wszystko dzieje sie bez przyczyny..

jednym jest z tym dobrze drugim nie..

czasami inni nie dostrzegaja milosci pomiedzy dwojgiem ludzi, a tak naprawde oni sa w sobe zakochani..

mysla ze ograniczenie kontaktow do 0 cos zmieni..

nikt nie pojmuje ich szczescia..

byc z kims to nie tylko spacery czy pocalunki... jest taka wiez ktorej nie da sie rozdzielic..

czy wazne jest ile kto ma lat? czy mysli w swoim wieku nie tak jak powinien?

dlaczego nie akceptujecie ich szczescia? a jesli oni wspieraja sie wzajemnie? potrzebuja sie? nie zastanawialiscie sie??

wiec nie potrzebnie jest sklocac tych dwoje.. niech zyja swoim szczesciem, a jesli to tylko zauroczenie? wczesniej czy pozniej sie okaze...

zastanawiajac sie nad osoba mlodsza.. moze ona potrzebuje wzoru do nasladowania? a moze nie ma wsparcia w rodzinie? chce porozmawiac o czyms waznym z wami, a boi sie i mysli ze tylko ta druga osoba moze ja zrozmiec, czy to takie trudne?

"pytanie: ma to jakis sens?"

zajmijcie sie bliskimi i pogadajcie z nimi..

nie odpychajcie i nie wkorzystujcie, zastanowcie sie jak wy byscie sie czuli? bylo by wam milo? kazdy szuka w kims sparcia..