Pan Andrzej

Chodzi mi tylko o możliwości.

Już wiem, jak to określić. 

Gdyby można było wszystko zrobić ot tak. Bez ponoszenia kosztów. O to chodzi. Nie mam specjalnych marzeń. Muszę zapamiętać, aby powiedzieć to panu Andrzejowi za tydzień. Albo zadzwonię do niego. 

Chodzi mi tylko o możliwości.  Nie konkretne cele. Możliwość poznania tego wszystkiego, zobaczenia, dotknięcia, doświadczenia, przemyślenia, odkrycia i odczucia. To nie są wielkie marzenia, ani konkretne, tylko chwilowe myśli.

Miły człowiek. Zapamiętam go na zawsze. Ale właśne uświadomiłam sobie, że gdy rozmawiamy o mnie, rozmawiamy zawsze o przyszłości i możliwościach, a gdy rozmawiamy o nim, to rozmawiamy o przeszłości i wspomnieniach. A jego żona jest równie miła i... smutna. Boże, czasem ci ludzie mówiąc coś takiego... co ma być żartem i dla nich pewnie jest, ale dla mnie jest czymś tak makabrycznym i smutnym, że mam ochotę się rozpłakać. 

Tak właściwie mam na to ochotę bardzo często pracując z tymi ludźmi.

Will you come along cause I'm about to leave this town,

In my eyes, a waterfall, all I can hear, a siren call,

Could you be waiting by the shore, oh I could drown without you,

Will you be holding out the line when I fall?

[...]

Have you ever had to be the one to sail away

Have your heart torn apart, feel your love flowat astray

Do you remember all the sounds, when I found you by the lake

And how the water seemed to call your name