Emmm... wracam do siebie...

Długo nie pisałem. Nie wiem czy powinienem. Zostawiłem to, co kocham i tych, których kocham. Chyba jedyne, co mogę powiedzieć to chyba... Dziękuje i przepraszam...

Dziękuje za to, że jesteście wspaniali, mówicie, że nie. Mylicie się, każdy ma wady. Ale między waszymi duszami one zwyczajnie znikają. Jesteście wspaniali i nie dajcie sobie wmówić nic innego. Nie chciałem wyjeżdżać... Mówicie ze tęsknicie i będziecie tęsknic, ale mi to nie potrzebne. Pomyślcie jak ja się czuje. Tęsknię za wami wszystkimi, nie macie pojęcia jak bardzo. Brak mi waszych oczu, waszych głosów, waszych śmiechów... Po prostu was...

Przepraszam... Za to, że znalazłem tak niewiele czasu dla was. Wiem, że wiele rzeczy się zmieni, lecz tego nie chce. Chciałbym powiedzieć, że zawsze możecie na mnie liczyć. Będę się starał. Wybaczcie, jeśli zabraknie.

Możecie myślicie, że się dołuje. Nie do końca... Wiem ze to mi nic nie da, musze żyć dalej. Jak już powiedziałem, nie wybieram się na tamten świat. Lekko nie jest, ale cóż, nigdy nie było. Na tym chyba zakończę... Dziękuję, do zobaczenia...

Człowiek, z duszą jak ptak

Przynosi na świat niewidzialny znak

Jego życia polega na krwi

Tak wielu z tego drwi

A krople krwi wciąż spadają

Jednocześnie ból i siłę dają

Oczy zmęczone szukają pomocy

Lecz nikt tędy nie kroczy

Ta droga jest dla tych samotnych

Nie ma tam ścieżek powrotncyh

Wystarczy jeden krok, będziesz zgubiony

Na wieki w wodzie przeznaczenia topiony

Tylko jedna osoba może ci pomóc

Już ją znalazłem, lecz jest w oddali

Tak samo jak Ci ludzie wspaniali

Dla nich żyje i się poświęcam

Właśnie, dlatefo z mej drogi nie skręcam

Proszę dajcie mi siłę

Abym mógł żyć jeszcze chwile

Mimo iż ciężko mi żyć

Nie chce odchodzić, ani ukrywać

Życie jest piękne, nie chce go tracić

Uczuciami, więc chce wam zapłacić...