214.

Dziewczyna usiadła przed grobem, a po jej policzkach spłynęły łzy.

Co mam bez Ciebie zrobić? Potrzebuję Cię. Tylko Ty mnie wspierałaś.

Boże dlaczego zabierasz takich ludzi. Wolałabym dostawać kary i żeby ktoś się na mnie wydarł

niże takie coś ja teraz. Ty zawsze wiedziałaś kiedy mnie wysłuchać, kiedy przytulić.

Najbardziej pamiętam to kiedy mówiłaś "Jesteś moim największym Skarbem". Kiedy płakałaś

szłam do Ciebie i prosiłam abyś się uśmiechnęła i mówiłam, że wszystko będzie dobrze, a Ty chociaż

wiedziałaś, że wcale tak nie będzie dawałaś mi swój uśmiech. Ważniejsza dla Ciebie byłam ja niż Ty sama.

Byłaś twierdzą, która ani razu się nie przewróciła, nie poddała. Przechylała się? Tak, to tak. Ale zawsze trwała.

Wspierała i zawsze wiedziała co jest najlepsze. Więc widzisz, jesteś mi potrzebna. Proszę wróć. Choćby We śnie.

Potrzebuję Twojego uśmiechu. Kocham Cię.

Ostatnia kropla spadła jej na buty. Po tym podniosła się odwróciła i zaczęła odchodzić. Odwróiciła się tylko raz szeptając "do zobaczenia".

---

Nie wiem co mnie naszło.

Nie pytajcie.

Jestem szczęśliwa.

Ale czy w pełni.

W pełni chyba nie.

Do tego trzeba mieć wszystkich których się kocha przy sobie.

A mnie brakuję kogoś.

Bardzo ważniej osoby.

Jednak chyba odbijam się od dna.

I jest naprawdę dobrze ;D