Kolejna nieprzespana noc.Kolejny raz nie potrafię powstrzymać łez i kolejny raz zadaje sobie pytanie "dlaczego"

Dlaczego pozwoliłeś mi odejść,dlaczego mnie nie zatrzymałeś,dlaczego nie przytuliłes mnie bym mogła wykrzyczeć całą złośc,cały żal.Dlaczego ja nie zawróciłam.Szłam przed siebie z oczami pełnymi łez czując Twój wzrok na sobie,ale nie mogłam pogodzic się z faktem,że był jeszcze ktoś.Doskonale o tym wiedziałeś,że tego nie znosę i  zarzekałeś się na wszystko,że nigdy nie dojdzie do takiej sytuacji.A jednak.Co się wtedy stało.Nie wiem.Twoja chwila słabości doprowadziła do tego,że ja stałam się słaba.

Z kazdą próbą Twojego wytłumaczenia czułam jakbyś wbijał mi tępe ostrze prosto w serce.Nie umiałam zapomnieć o tym co się stało tak samo jak teraz nie potrafię zapomniec o Tobie.Chyba nigdy nie potrafiłam.Łudziłam się,że kiedys to wszystko minie,że czas zabliźni rany,ale w moim przypadku czas tylko przyzwyczaja do tego bólu,którego w żaden sposób nie można załagodzić.

Staram się tak wypełniać swój czas abym nie miała już ani chwili dla Ciebie,ale bezskutecznie.Nie mam już siły na nic,tak samo jak odechciewa mi się wszystkiego odkąd zabrakło Ciebie.Każdy mój dzień od tamtego czasu wygląda tak samo.Uczelnia-dom,uczelnia-dom.I wcale nie jest mi z tym dobrze.Czekam na te lepsze dni i mam nadzieję,że nadejdą.Jak na razie zostałam z tym wszystkim sama.