lost souls

chcialabym, zeby ktos wzial mnie na dlugi spacer

pachnacy wiatrem i obietnicami

zeby wytlumaczyl mi kilka spraw tak, zeby kazde zdanie bylo soczyste i smakowite

spijac slowa z ust

chcialabym znowu cieszyc sie kazda pojedyncza chwila, bo kiedys umialam to doskonale.

chcialabym wytrzymac ta probe, ktora czeka mnie teraz

chociaz z momentem jej podjecia czuje, ze sam cel staje sie coraz mniej wazny.

zawsze tak jest?

chcialabym nigdy wiecej nie wpuszczac do swojego zycia ludzi, ktorych nie kocham.

chcialabym wierzyc, ze uczucia, jakiekolwiek by nie byly

mocne, slabe, przyjacielskie, milosne, gorace, ozieble

kiedykolwiek wygasaja i odchodza.

sama w sobie jestem troche swiatynia pamieci

nie, nie swiatynia

papierowym pudelkiem pelnym zdjec

listow, w ktorych slowa dawno stracily znaczenie.