Uśmiecham się do samej siebie,
do wspomnień.
Uśmiecham się do płatków śniegu za oknem,
Do komputera,
do melodii płynącej z głośników,
do ścian.
A przede wszystkim do Ciebie.
Czy to możliwe, żeby świat tak zmieniał kolory niespodziewanie jak zmienia się kolor oczu?
Czy życie może być tak cudowne?
Może.
Różane, stare
ale zarazem wspaniałe.
Komentowanie zdjęcia zostało wyłączone
przez użytkownika farcicalowlet.