171.

Chciałabym wrócić do szczęśliwych dni, w których nic nie ciążyło mi na sercu. W których mogłam uśmiechać się szczerze, bez ucisku w sercu, bez głosu w głowie mówiącego 'przecież i tak udajesz'. Czuję chmury burzowe gromadzące się nade mną, czuję wszechobecną ludzką fałszywość, zawiść, wścibskość. Powiesz komuś słowo za dużo, a on będzie drążył temat lub wykorzystywał Twoje wypowiedzi przeciw Tobie. 

I see humans but no humanity.

Zastanawiam się dlaczego w moim życiu jedyne co się dzieje, to tak naprawdę wbijanie kolejnych gwoździ do trumny. Małe katastrofy gonią się nawzajem, każda z nich chce jako pierwsza mnie przygnieść, bym mogła z trudem się podnieść, a kiedy stanę na nogi, kolejna, z radością zwala się na moje drżące pod ciężarem poprzednich plecy. 

llt honom ta allt ifrln dig.

Słucham dużo wartościowej muzyki, Shining towarzyszy mi każdego dnia, przy niemalże każdej czynności - w tramwaju, w drodze do szkoły, w domu, przy zasypianiu. Niszczy mnie wewnętrznie, ale jednocześnie paradoksalnie daje jakąś siłę, pewnego rodzaju motywację do pozbierania kawałków swojego serca, złożenia je w jedną, może niezbyt spójną i kiepsko działającą całość. 

Okręt mój płynie dalej, gdzieś tam..

Serce choć popękane, chce bić.

Ograniczam swoje zaufanie do społeczeństwa, ograniczam mówienie każdej osobie, którą uznałam wcześniej za godną zaufania wszystkiego. Pewne sprawy pozostawiam dla siebie, chcę siebie sprawdzić, przetestować, zobaczyć, czy dam radę udźwignąć ciężar swojej egzystencji całkiem sama, bez niczyjej pomocy. Pragnę ponieść to sama, na własnych barkach. 

A teraz pozwolę Ci zabrać z siebie wszystko, co tylko zapragniesz.

Wyrwij ze mnie każdą cząstkę mojego serca. 

Weź je, zagarnij dla siebie lub zgnieć na miazgę i wyrzuć.

I tak zawsze.. moje serce.. należało do Ciebie.

Ave.