#91

Jak ludzie rzeczywiście tęsknią to się spotykają, a nie pierdolą,

że bardzo, bardzo tęsknią.

Lubię Cię, więc dam Ci wybór: wolisz wypierdalać oknem czy drzwiami?

w takich chwilach jak ta, dochodzę do wniosku, że nie mam nikogo kto by

mógł być tu ze mną i komu by na mnie zależało. To takie przygnębiające.

zacznę wierzyć, że  bez Ciebie żyć też sie da.

Zawsze jednak przychodzi taki moment, kiedy kończy się to, co wydawało się nieskończone. Bo naprawdę wieczne były tylko marzenia o wyswobodzeniu się z jakichkolwiek granic. Każda ulica ma swój kres i każda noc kończy się porankiem. A każda wędrówka przez upojone muzyką miasto prędzej lub później prowadzi do ciszy.

Nie obiecuję ci, że zapomnisz. Nigdy nie zapomnisz, ale nauczysz się żyć z tą świadomością. Będziesz mogła patrzeć na niego i słuchać jego głosu, a później odejdziesz, by pocałować człowieka, który zastąpi jego miejsce... Nie obiecuję ci, że już nigdy nie będziesz o nim myślała. Będziesz, ale ze spokojem... Obiecuję ci, że nauczysz się żyć bez niego.