1725.

Jesteśmy ekipą, która się tak super uzupełnia! Też śmieszne jest to, że ja i mój brat jesteśmy postrzeleni, a oboje mamy partnerów bardzo spokojnych, którzy potrafią nas stonować. :)

To dopiero pierwszy tydzień semestru i tego szalonego czasu w moim życiu, a ja już mam dość. Dziś już czwartek, a ja nawet nie wiem kiedy to zleciało. Wstaję wcześnie rano, coś się dzieje i kładę się spać. I staje się to tak szybko, że nawet nie wiem do końca co się tak naprawdę dzieje. Mam zajęcia, kończą się i mam pół godziny na ogarnięcie siebie, zjedzenie czegoś lub nie, dostanie się do pracy i odbicie się w niej.

Ale ten czas póki co dał mi jedno - teraz już wiem na sto procent, że jestem perfekcjonistką. Wszystko musi być ułożone i uplanowane na tip-top inaczej dostaję szału. W tym tygodniu miałam go chyba z dziesięć razy. Jak nie przez pracę to przez szkołę. Od trzech tygodni ciągle martwię się jak pogodzić pracę ze szkołą. Kiedy uda mi się to zrobić to uczelnia znów przewraca wszystko do góry nogami, a Ty człowieku sobie radź. Muszę ogarnąć swoje emocje, bo mnie zjedzą. :(

Dziś mam trochę luźniejszy dzień, zajęcia kończę dość wcześnie i nie mam pracy. Jest piękna pogoda, planujemy wybrać się jeszcze raz na narty w tym sezonie. Tym razem oczywiście tylko za Kraków. I chyba najwyższa pora ogarnąć nasze rowery. Bilety na komunikacje miejską znów poszły w górę, więc mój rower będzie dla mnie jeszcze większym przyjacielem niż w tamtym roku. :D