w sumie to nie wiem czy było już

dobra, dobra. Przyznaje, że gadanie babci o tym jaka beznadziejna będzie ze mnie żona wziełam sobie jednak do serca.. i postanowiłam im (czyt. mojej rodzince) udowodnić, że racji nie mają. Zrobiłam pranie, baa nawet posprzątałam.Ale skąd miałam wiedzieć, że czerwony nadruk na białej bluzce zafarbuje wszystkie białe rzeczy? Wziełam się za ugotowanie obiadu. To prawdziwy cud, że owy obiad sam nie uciekał z talerza. Gdy zaproponowałam, że pomyje naczynia po obiedzie babcia z przerażeniem wykrzykneła, że sama to zrobi, bo w gruncie rzeczy kocha pomywać. Czyżby bała się, że potłuczę? A więc gdy moje wyczyny w kuchni nie przyniosły rezultatu postanowiłam upiec ciasto. Rzecz jasna, wyszedł mi cuuudowny zakalec, którego nikt oprócz mnie w kuchni nie zdoał posmakować, gdyż jak niosłam go do salonu postanowiłam zaatakować podłogę, bo od samego rana intensywnie działała mi na nerwy. I właśnie taką, klęcząca na dywanie i wycierającą swoje nie pierwsze i nie ostatnie ciasto zastała mnie moja dobra koleżanka. Teraz sobie siedzimy z maseczkami na twarzy i "piękniejemy" . Mam nadzieje, że chociaż dzieci będę umiała dobrze wychować, skoro ani gotowanie, ani sprzątanie mi nie wychodzi.
A teraz.. lece na spontaniczne pstrykanie zdjęć z Martą ;D jak dobrze, to zobaczycie już dziś efekty.  A wieczorem Markowska..

poraz pierwszy od dobrych ośmiu miesięcy w moich "ostatnio wybranych" numerach, jesli chodzi o sms-y nie ma Ciebie. jakie to dziwne.. Jakie to smutne.. ;/

  Zaczynasz z pełnym workiem szczęścia i pustym workiem na doświadczenie. Cała sztuka, to napełnić worek na doświadczenie zanim worek ze szczęściem się opróżni.