~Bu~

targa mną jakiś niepokój

jakaś tęsknota

nawet nie wiem za czym

i znowu zabaczyłam, że świat jest do d*py

że wszyscy się oszukujemy

że myślimy, że bedzie lepiej

że dajemy się oszukiwać przez świat

bo tu wszędzie panuje ból, tęsknota, niezrozumnienie

dobieramy sobie złych ludzi

a potem cierpimy kiedy nas zranią

nie chcemy słuchać rad innych

wolimy sami się przejechać, pocierpieć

widzimy albo czarne albo białe

ale często te dwa obrazy zamieniają się miejscami

i zamiast zła widzimy dobro

zamiat dobra zło

a przecież istnieja jeszcze stany pośrednie

ale tak cienkie, że ich nie zauważamy

dlaczego przymykamy oczy i dajemy soba manipulować

ciągle sie czegoś obawiamy

samemu źle

z kimś zbyt ryzykowne

tak czy inaczej jest nam źle

i chyba nie da rady tego zmienić

zawsze ktoś nas zgnębi

dobrzy ludzie spotykaja złych

źli ich ranią

a oni cierpią

i myslą, że z nimi jest coś nie tak

a najgorsze jest przywiązanie

taka psychiczna więź

i nie da się z niej uwolnić

i kiedy próbujemy wejść na wyższy <lewel>

okazuje się, że to bardzo trudne

ale równie trudne jest zejscie

bo nie ma czegos takeigo jak odejście

zawsze coś w nas tkwi z tej więzi

i ciągnie do osoby na drugim końcu

wczaraj byłam świadkiem takiego ponownego zejścia się

dziwny mechanizm

więź napina się do granic możliwości

i kiedy wydaje się, że jest już u skraju wytrzymałości

ściagą oba końce do siebie

i takie powroty są piękne

i może coś daja

ale bolą

i są moim zdaniem nie potrzebne

a źli ludzie ranią dobrych

a najgorsze jest to, że ci dobrzy się dają

....