We can build a new tomorrow.  

Podobno mamy wiosnę, ale ja tej wiosny nie czuję wcale.

W moim pokoju dwie uśmiechnięte twarze oglądają Simsponów,a  w telewizji w pokoju obok pokazują ludzi, którzy wreszcie odważyli się coś zrobić, zawalczyć o wolność, coś ZMIENIĆ, ale nie wszystkie zmiany są zawsze dobre bo pokazują nam co musieliśmy przez nie stracić, a często wcale tego nie chcieliśmy. Za parę tygodni znowu w telewizji zacznie się ten cyrk i politycy w swoich skorojnych na miarę garniturkach przebiorą się za klaunów i będą przepraszać, że piwo takiej a nie innej marki jest zimne jak trup i mówić o  przebaczeniu, ale chyba nie zauważyli , że przebaczenia w tym świecie już nie ma nawet w kościele.

'Miałam bardzo dużo czasu do myślenia.
zrozumiałam, że ponownie muszę przewartościować moje życie.
Pierwszym krokiem była rezygnacja z życia publicznego,
które mnie rozstrajało, kosztowało zbyt dużo emocji.
Potrzebowałam prywatności, spokoju, ciszy.
zrozumiałam, że mój życiorys jest dla mnie nie do uniesienia,
a spotkania z innymi tylko to pogłębiają.
Nie ma co już tego rozdrapywać, stało się.
najgorsze jest wyczekiwanie, kiedy łudzisz się, że coś się zmieni"

Pani Basia wróciła w łaski.