Dziwactwa.

W swoim życiu spotykamy tak wielu różnych ludzi, że nawet nie zdajemy sobie sprawy, że każda ta osoba ma swoją indywidualną historię. Historię która ukształtowała w jakiś sposób każdego. Historię nie udanej miłości, złamanego serca, za dużej dawki nadziei wobec drugiej osoby i wielu innych historii. Nie myśli się o tym na co dzień. Dopiero jak zaczynasz z tą osobą spędzać coraz więcej czasu i poznajcie się na tyle ,żeby poznać swoje nawet największe dziwactwa. Wtedy dopiero zaczyna się prawdziwa zabawa w dorosłe wspólne życie. Zastanawiasz się co ja tu robię, co ja w nim widzę, co mi się podoba i jak się przy nim czuję. I myśl o tym czy jesteś w stanie zaakceptować te dziwactwa, które ta osoba ze sobą przytargała czy szukasz dalej. Ale prawda jest taka, że każdy jest na swój sposób dziwny i każdy ma w sobie coś co nie do końca będzie Ci odpowiadało. Ale akceptujesz to bo jest masa innych rzeczy które w tej osobie naprawdę lubisz. W pewnym momencie siedzisz patrząc na tę osobę i myślisz Sobie "jak mi dobrze, chociaż sama nie wiem dlaczego", a przecież chodzi o to że możesz być przy tej osobie sobą. A ta osobą - sobą. Bo w końcu ile można udawać kogoś kim się nie jest? A przede wszystkim.. po co? Prędzej czy później wszystko wyjdzie na jaw. A życie jest za krótkie na udawanie.

M.