photoblog.pl
Załóż konto
Dodano: 30 KWIETNIA 2010

Staramy się... jest jak jest.


staramy się kochać udaje się wykiwać

staramy się kochać uczymy się kłamać
staramy się kochać a łamiemy serca
staramy się kochać lecz
trzymamy się na dystans!

pamiętaj że zawsze

za ciebie i za siebie
za przeszłość będę cierpiał
każdego dnia
i coraz więcej
z nia na dzień coraz więcej


Coalition "Dystans"


A ja w parku spotkałem nauczyciela. Mam średnie wykształcenie, on... niewiem, może jakąs zawodówke skończył, może był też lekko pijany. Zapytał się o droge i tak po prostu zaczoł mówić. I pomimo tych lat w szkole, papierka na którym pisze ze jestem wykształconym człowiekiem ,doszło do mnie że jestem nikim, zwykłym śmieciem. Kimś kto musi wiele jeszcze zrozumieć i wielu wysłuchać i wiele przemilczeć. Tyle tego dzisaj było, tyle słów, kilku ludzi. Ludzi którzy mówili mądre rzeczy. "Łysy" i "Turysta" których chyba niedoceniałem a dzis dali mi więcej niż niejedna te całe 4 lata z nimi w klasie na... na tym "przedmiocie". Wspomniany przypadkowy pan w parku (ja wierze w to że to nie był przypadek. To nie przypadkowa ławka, i świstek który musiał gdzies zanie
ść, nawet przypadkowo sie nie zgubił. Chce w to wierzyć) Pai Madzia którą będe wspominał długo i mam nadzieje jeszcze wiele razy miec przyjemność z nia rozmawiać. Tyle tego... A teraz niemożna o tym zapomnieć, to drogowskaz do drogowskazu. Tak. Do tego który od tak dawna już widać z daleka a kolejne drogi nie prowadzą do niego.
"Wierząc w potęge słowa. Znając jego twórczą jak i niszczycielską moc..." Poznając ja dopiero wtedy kiedy ze zdwojona siła wraca do nas.
I świadmość, najgorsza z najgorszych kar i  za czyny, słowa, gesty. Odpowiedzialność która dopada i ogłusza wewnętrznym wrzaskiem który tysiącem ech odbija sie wewnątrz głowy. Nie ma słów by wyrazić to co czuje, nie ma
słów by wyrazic ten żal, strach i wstyd.
"Mam tak bardzo mało czasu by zrozumieć to co piękne, naprawde piekne. To co daje mi nadzieje, co napawa chwile lękiem." Lekiem i nadzieją jestem przepełniony.
Spojrzeć w oczy i nie ujrzeć w nich pogardy.


A fotka z Berlina.
Pomnik ofiar faszyzmu, obozów zagłady.

 

Nie jest dobrze. Niechce jej stracić. Moja wina.



Mówią "Damy rade". Trzeba. To tylko wymaga podejścia i czasu.