półtwarzowe.

Najbardziej lubię zdjęcia półtwarzowe. Chyba dlatego, że nie widać tej drugiej, niesymetrycznej części. I można wyobrazić sobie kogoś ładniejszego z tą połówką twarzy.

Moje życie trochę się zmieniło. Usunęłam się w cień. Nie jestem już tą szaloną, imprezującą, wszędziebędącą frotką. Zrezygnowałam z wielu celów, które niegdyś przyprawiały mnie o zmartwienia bądź sprawiały mi radość. Siedzę w domu, czytam, ćwiczę. Trochę tęsknie za tamtą frotką. Kiedyś byłam taka śmieszna, dosłownie, umiałam żartować, umiałam się śmiać z durnych rzeczy. Umiałam cieszyć się życiem, czynić momenty i chwile kolorowymi. Wszystko to minęło. Zamieniłam się w poważną, zgorzkniałą dziewczynę. Tłumaczę sobie, że dopadła mnie ta tamta 'dojrzałość'. I często dostrzegam jej obecność, gdy nagle sprawy przybierają inny kąt widzenia w oku. Dziwne to wszystko. Zarazem boję się tego, czasem chcę uciec przed tym, a przeważnie się z tego cieszę. Zadziwiające - jesteś dzieckiem, marzysz o dorosłości. Jesteś dorosły, marzysz o niewinnym dziciństwie. I gdzie w tym sens? Wszędzie ze wszystkim człowiekowi niedobrze. Czy kiedyś będę zadowolona z życia?