PRAGA

Sie było sie widziało. Trza przyznać że Praha to przepiękne nasze słowiańskie miasto. Nie mniej pepiki daleko juz odeszli  od Boga i na tym tle Daniel Landa ładnie sie jawi.

Praha my se ne boim ale mamy stracha.

Zabytki Pragi - Zamek na Hradczanach i jego obiekty

Zamek na Hradczanach (Prazský hrad) to historyczna budowla reprezentacyjna Pragi, mieszcząca się w dzielnicy Hradczany. Wg księgi rekordów Guinessa jest największym zamkiem na świecie jeśli chodzi o zajmowaną powierzchnię, gdyż ulokowany wokół trzech dziedzińców, zajmuje łącznie 45 hektarów. Dla Czechów jest tym samy, a może nawet i czymś ważniejszym, czym dla Polaków jest Kraków.

Godziny zwiedzania Hradu są korzystne dla każdego turysty. Otwarty jest on praktycznie cały dzień i cały rok od 5:00 rano do 24:00 w lecie i godzinę krócej w sezonie jesienno-zimowym. Poszczególne obiekty kompleksu też mają dość długie godziny zwiedzania. Bilety wstępu ważne są przez trzy dni, także na spokojnie można sobie wszystko dokładnie i bez pośpiechu obejrzeć.

Główne wejście do zamku znajduje się na placu Hradcanskie namesti. Jest to najtłumniej odwiedzane prze turystów krajowych i zagranicznych miejsce w całej Pradze, czemu trudno się dziwić, gdyż jest to widok jedyny w swoim rodzaju i jeśli istnieje coś, z czym można by go porównać, to ja jeszcze tego nie widziałem.

Pod koniec IX wieku pierwszy historyczny książę przemyślidzki, Borzywoj I przeniósł swoją siedzibę z Lewego Hradca na wzgórze nad Wełtawą, gdzie, jak świadczą znaleziska archeologiczne, na pagórku zwanym Żiżi od wieków odbywały się zgromadzenia plemienne Czechów i gdzie składano ofiary pogańskim bożkom. W tym miejscu Borzywoj kazał wybudować chrześcijański kościół pod wezwaniem Marii Panny i otoczyć go rowem. Także tutaj ustawiono kamienny tron, na którym zasiadał każdy późniejszy nowy książę.

Budowę zamku właściwego rozpoczął prawdopodobnie syn Borzywoja I, Spitygniew I. Pierwotny gród z każdej, oprócz zachodniej strony był otoczony stromymi stokami, a na północy zabezpieczony przez płynący tam potok. Od zachodu wykopano rów obronny o głębokości około 30 i szerokości 24 metrów. Prowadził przezeń most do bramy głównej. Zamek otoczony był drewnianą palisadą wspartą na szańcach, wzmocnioną kilkoma wieżami, z których trzy pełniły również funkcję bramy. Pomiędzy wschodnią i zachodnią bramą prowadziła brukowana droga.

Za rządów Wratysława I wybudowano kolejny kościół, pod wezwaniem św. Jerzego, który to od roku 973 pełnił funkcję kościoła pałacowego i głównego kościoła całych Czech. Książę Wacław postawił rotundę św. Wita, w której przechowywano relikwie świętego, będące darem od króla Henryka I Ptasznika. Po założeniu diecezji rotunda uzyskała status katedry. W owym czasie budynki kościelne budowano przede wszystkim z kamienia, jednak pałac książęcy i budynki gospodarcze nadal były drewniane.

Podczas rządów najpierw księcia, a potem pierwszego króla Czech, Wratysława II, siedzibą władcy był przez krótki okres czasu Wyszogród, ale zamek na Hradczanach nadal się prężnie rozwijał. Drewnianą fortyfikację zastąpiono kamiennym murem z trzema bramami: Czarną Wieżą na wschodzie, Białą na zachodzie i Wieżą Południową na południu.

Z rozkazu Sptygniewa II, w 1060 roku zburzono rotundę św. Wita i na jej miejscu postawiono bazylikę, poprzedniczkę późniejszej gotyckiej katedry. Trzynawowy romański kościół był w tym czasie największym w całych Czechach. W tym czasie rozbudowano też kościół św. Jerzego, a drewniany pałac zastąpiono murowanym.

Za czasów swojego panowania, król Ottokar II był jednym z najważniejszych władców ówczesnej Europy, co podkreślał rozmachem prac budowlanych jakie zlecał na zamku. W pierwszych latach panowania skupił się na poprawie fortyfikacji, przede wszystkim na najbardziej wrażliwej stronie zachodniej. Poszerzono rowy obronne, bramę w Czarnej Wieży zlikwidowano, a pałac królewski przebudowano bardziej na potrzeby reprezentacyjne i mieszkalne.

Zamek ponownie rozbudowywano za czasów luksemburczyków. Tym razem dominującym był styl gotycki. W 1344 Karol IV, wówczas margrabia morawski położył kamień węgielny pod budowę archikatedry św. Wita. Rozpoczęto też budowę Wieży Dzwonowej wysokiej na 109 metrów. Budowę ukończono dopiero w roku 1554, a w 1770 otrzymała ona barokową kopułę. Katedrę ukończono dopiero w roku 1929, a dziś służy jako skarbiec czeskich klejnotów koronacyjnych, mauzoleum królów i galeria ich portretów malarskich i rzeźbiarskich.

Przed bramą Hradu, ukryta w budkach, stoi para strażników. Codziennie około godziny 12:00 następuje uroczysta zmiana warty, która stanowić może znakomitą atrakcję dla młodszej części turystów. Nie trzeba im wtedy mówić, że cała ta zabawa powstała w latach 90, właśnie przede wszystkim z myślą o turystach, a niektórzy z mieszkańców miasta wolą o tych "występach" nawet nie wspominać.

Pierwszy dziedziniec zamkowy (první nádvoří) oddzielony jest od Placu Hradczańskiego rzędem rzeźb Ignaza Platzera, z których szczególną uwagę skupiają, strzegący bramy Tytani. Dalej, przez Bramę Mateusza, najstarszą świecką budowlę barokową w czeskiej stolicy, wchodzimy na drugi dziedziniec zamkowy (druhé nádvoří), na środku którego znajduje się fontanna. Z drugiego dziedzińca przejść można do, bezpłatnie otwartych dla zwiedzających Ogrodów Królewskich. Najważniejszych jest chyba trzeci dziedziniec zamkowy, z którego wchodzi się do najważniejszych budowli Praskiego Hradu: katedry św. Wita, Starego Pałacu Królewskiego, Klasztoru św. Jerzego, Wieży Prochowej. Tutaj również mieści się poczta, kasy i informacja turystyczna.

Dzisiaj Zamek Praski mieści kancelarię prezydenta Republiki Czeskiej, odbywają się tu ważne ceremonie państwowe, podejmuje się zagraniczne głowy państw, urządza koncerty, a na dokładne obejrzenie wszystkich zgromadzonych tu dzieł sztuki potrzeba przynajmniej kilku dni. Ogrody należące do zamkowego kompleksu są miejscem odpoczynku nie tylko turystów, ale przede wszystkim mieszkańców Pragi.