Anafilaksja (łac. anaphylaxia, commotus anaphylaciticus; ang. anaphylaxis, anaphylactic shock) to rodzaj ciężkiej reakcji alergicznej lub niealergicznej, która ma charakter ogólnoustrojowy. Słowo anafilaksja pochodzi z greki: ana  oznacza na przeciwieństwo, a phyl  ochrona. Jej definicję podali w 1902 roku Paul Portier i Charles Richet.^[1]

• Reakcja anafilaktyczna (wstrząs anafilaktyczny), zwana również reakcją nadwrażliwości typu I to szybko postępujący, ciężki stan nagły, który charakteryzuje się nagłym obniżeniem ciśnienia tętniczego, stanowiąc realne zagrożenie dla życia. Z tego względu reakcja anafilaktyczna wymaga natychmiastowego leczenia. Mechanizm reakcji anafilaktycznej jest alergiczny (zależny od przeciwciał typu IgE) i prowadzi do zespołu powtarzalnych objawów wywoływanych przez powtarzalną ekspozycję na substancję w dawce, która w warunkach prawidłowych jest dobrze tolerowana przez osoby zdrowe. Anafilaksja jest powodowana przez szybkie uwalnianie mediatorów preformowanych i wytwarzanych m.in. histaminy i przeciwciał IgE z komórek tucznych i bazofili, co wzbudza odpowiedź narządów docelowych. Podstawową różnicą między zaostrzonym odczynem alergicznym a anafilaksją jest stale utrzymujący się podprogowy poziom IgE. Wzrost IgE ponad ten poziom wyzwala mechanizmy anafilaktyczne. Zatem chorzy z alergiami atopowymi (np. astma oskrzelowa) są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia anafilaksji.
• ŚMIERĆ W OCZACH.