mirrors.

wiedziałam, że ona czeka właśnie na mnie.

widziałam to po jej minie.

zadziorny uśmiech, rozmarzone oczy, papieros w dłoni.

zaciągnęła się kolejny raz, wyrzuciła peta za siebie, przestała machać nogami i lekko zeskoczyła z ławki.

wpadłam w popłoch.

czy ona zamierzała do mnie podejść?

co planowała zrobić?

po chwili się dowiedziałam co.

jej usta rozszerzyły się w jeszcze większym uśmiechu i szepnęła mi do ucha : "strasznie mnie podniecasz."

oblałam się rumieńcem.

czułam jak gorąco i purpura wpływa na moją twarz.

nie byłam w stanie wykonać żadnego ruchu, wypowiedzieć żadnego słowa.

nie mogłam z tamtąd się ruszyć.

czemu u diabła nie mogłam się z tamtąd ruszyć?

co mnie trzymało?

jej słowa?

jej ciało?

czy strach?

a może to był ten moment kiedy musiałam zmienić coś w swoim życiu?

ona stała i patrzała na mnie wyraźnie wyczekując jakiejkolwiek odpowiedzi z mojej strony.

zamrugałam kilka razy powiekami, uśmiechnęłam się profesjonalnie, nachyliłam do jej ucha, po czym przygryzając delikatny płatek, odszepnęłam : "ty mnie też."

a ona zaśmiała się cicho po czym pociągnęła mnie za rękę i po chwili stałyśmy we wnęce między budynkami.

zaczęła mnie obsypywać pocałunkami, jej usta nie mogly oderwać się od mojej skóry.

jej ręce błądziły po moim ciele, jakby żyły własnym życiem.

gdzieś w zakamarku głowy pomyślałam o ludziach, którzy przechodząc obok wnęki nie omieszkali do niej zajrzeć.

a ona jakby czytając mi w myślach, rzuciła pomiędzy jednym pocałunkiem a drugim : "to nieważne. nieważne. oni nie rozumieją tak fascynującego zjawiska."

przytaknęłam głową i już po chwili nie zwracałam na nic uwagi.

w głowie była tylko ona, jej ciało, jej usta, jej słowa, jej zapach.

tylko ona.

FORMSPRING.

Natalia Kills - Mirrors.

mały edit.. wróciłam z opowiadaniami na blogspota, jeśli ktoś jest zainteresowany, niech kliknie..