* * *

Chciałabym zapomnieć wszystkie moje sny

Bo nic nie jest tym na co wygląda

Próbuję uciec od schematów

Położyłam na skrzydłach wszystko co mogło przynieść wolność

Ale jest we mnie coś co nie pozwala

zrozumieć do końca tego uczucia

Odcięcie od świadomości

Odcięcie od uczuć, emocji

Pustka oczu rysuje się wyraźnie

zbyt wyraźnie

Nie umiem zmienić siebie

Nie umiem spełniać oczekwiań

Cholerne wyrzuty

Znów czuje się najgorszą pośród złych

Krzyk z wewnątrz zagasa

Zagasa cichym echem

Milczenie zabija

Opowiedz mi o końcu tego wszystkiego

Wykrzycz wszystko co otacza

Pomóż stworzyć wyobrażenie innego świata

Tracąc wszystko, tracę nawet siebie

Rozpacz spływa po policzkach

Strach opatula serce

Kim zatem jestem? Jeżeli istnieję wogóle.

Stworzeni w całość... W jedną całość z maleńskich drobinek

Otóż ja rozpadam się na te drobinki

I nie czuję potrzeby bycia kimkolwiek

I mogę być nikim w swojej perfekcyjności w dążeniu do braku perfekcji

Ocieram się o wasze nieudane próby zrozumienia

I pod stopami znów ścieżka prowadząca do samodestrukcji

Coś każe mi wciąż wracać na tę ścieżkę

Coś trzyma mnie tutaj

Pozostawiam tu swoje zmysły