struna od fortepianu.

mam pustkę w głowie. antybiotyk mnie czyści. neurony grymaszą.

oczywiście nic nie zastąpi tej zabawy z nożem do tapet, linijką, deseczką do krojenia i odbitkami. na ścianie wiszą w schludnym nieładzie, podkreślając shita. plakat ze zjebaną lokomotywą całkowicie mnie oddaje. dziewięćdziesiąt na sześćdziesiąt, choć płaski rozmiar, ma tę głębię. śmiech na sali. jutro w stylu łódzkim zdjęcia mam nadzieję. słonko przestało się obawiać sam nie wiem o co. bruk odsłoniło, śliska nie ma. distortion się sprawuje nieźle, tylko ja nie bardzo. to tak w skrócie.

anegdotki miłkowskiego zmuszają do myślenia. strasznie lubię rzeczy, które zmuszają do refleksji. możesz myśleć co chcesz, mają sens.
a największą zaletą ich jest to, że są dodatkowo śmieszne dla wszystkich. pod przykrywką.
jak w dniu świra.

trzeba iść do teatru.

po łódzku.